Η στάση των εργαζομένων στην ΕΡΤ αποτελεί φωτεινό παράδειγμα. Και επειδή το κοινωνικό-οικονομικό κατεστημένο στην Κύπρο δεν διαφέρει, αναδημοσιεύω το πάρα κάτω κείμενο.
Ό,τι και να κάνουν η ΕΡΤ θα παραμείνει ανοιχτή.
Είτε οι εργαζόμενοι αποσυρθούν είτε η κυβέρνηση στείλει τα ΜΑΤ όπως έκανε στον Υμηττό, η ΕΡΤ θα μείνει ανοιχτή στη συνείδηση
πάρα πολλών ανθρώπων, ίσως όλων κι ας μην το συνειδητοποιούν. Γιατί η ΕΡΤ δεν είναι ένας οποιοσδήποτε φορέας, υπηρεσία,
εταιρία ή οργανισμός του Δημοσίου. Η ΕΡΤ είχε πολλές αδυναμίες, τα έχουμε χιλιοπεί, αλλά μέσα στα χρόνια ενσάρκωσε πάρα
πολλά όνειρα, υλοποίησε πάρα πολλά σχέδια, κράτησε ένα αντίβαρο στον διαρκή εκφυλισμό του πολιτικού συστήματος και στην
πολιτισμική αλλοτρίωση που συντελέσθηκε τελικά με πρωταγωνιστές τα ιδιωτικά κανάλια που έκαναν και κάνουν ό,τι μπορούν για
να διαμορφώσουν τον πολίτη χαμηλών προδιαγραφών που είναι διάτρητος και χάνει από παντού. Φοβισμένος, πειθήνιος,
παραπληροφορημένος, ημιμαθής, ανασφαλής, φτηνιάρης, ανταγωνιστικός και υποτελής στην εξουσία είναι κατάλληλος και
πρόθυμος να χειροκροτήσει ακόμα και το βιασμό του και τον αφανισμό του.
Η ΕΡΤ, αν και κρατική και υπό τον έλεγχο των κυβερνήσεων, τους καθότανε στο λαιμό. Ήταν ξένο σώμα στην παράγκα που έχουνε
στο μυαλό τους για Ελλάδα. Παράγκα που δεν χωράει ούτε πολυφωνίες, ούτε πολιτισμό, ούτε –έστω ελάχιστη- αντικειμενικότητα.
Στα χρόνια που το ραδιόφωνο, σε όλη την Ελλάδα, γάβγιζε αντί να παίζει μουσική και τραγούδια και η τηλεόραση βυθιζόταν στο
έλος του «ριάλιτι σόου» και έπαιζε το ρόλο του κυματοθραύστη για να προστατεύει εμπόρους όπλων, εργολάβους και
λαθρέμπορους, αυτούς που υφάρπαξαν τις συχνότητες και όλο το σινάφι τους, η ΕΡΤ συνέχισε τη μοναχική της πορεία ανάμεσα
στις Συμπληγάδες.
Τίποτα δεν σεβάστηκαν οι βάρβαροι. Τίποτα δεν αγαπάνε απ’ αυτό τον τόπο. Ούτε τη φυσική ομορφιά των τοπίων, ούτε τα
δημιουργήματα των ανθρώπων, ούτε τους θεσμούς της δημοκρατίας. Κατεδαφίζουν, γκρεμίζουν, ισοπεδώνουν.
Και είναι τόσο χυδαίοι και αδίστακτοι, που μας ξαφνιάζουν πάντα. Λες, κάθε φορά, δεν μπορεί να πέσουν τόσο χαμηλά. Και
πέφτουν. Λες, δεν υπάρχει χαμηλότερα κι αυτοί το εφευρίσκουν.
Το μέγεθος της απώλειας της ΕΡΤ είναι τεράστιο. Για τους εργαζόμενούς της, για τον πολιτισμό μας, για την εθνική μας υπόσταση.
Γι’ αυτό, δεν θα ηρεμήσουμε μέχρι να την επαναφέρουμε σε πλήρη λειτουργία, και καλύτερη.
Η ΕΡΤ έδωσε μαθήματα. Οι εργαζόμενοι κατόρθωσαν το φαινομενικά ακατόρθωτο. Να κρατήσουν το κανάλι ανοιχτό και το
ραδιόφωνο ανοιχτό για τόσες πολλές βδομάδες, με ποιότητα και ταλέντο. Έδειξαν πόσο ικανοί είναι ακόμα κι όταν ολόκληρη η
κρατική μηχανή και όλοι οι ιδιωτικοί μηχανισμοί προπαγάνδας είναι εναντίον τους. Και έδειξαν τις μεγάλες δυνατότητες που έχει η
κοινωνία να διαχειριστεί τις τύχες της χωρίς τη σαπισμένη κάστα που εξακολουθεί, με την προτροπή και στήριξη των ξένων, να
ξεχαρβαλώνει την Ελλάδα.
Δυνατότητες που μόνο εάν αξιοποιηθούν από την Αριστερά, που δυσκολεύεται να βρει το σφυγμό των δημιουργικών ανθρώπων,
θα μπορέσει η Ελλάδα να αποτινάξει τα παράσιτα που την απομυζούν και να ανακάμψει. Κι αν πολλοί συμπολίτες μας ακόμα δεν
έχουν καταλάβει σε τι λάκκο έχουν πέσει, η Αριστερά δεν πρέπει να τους χαϊδεύει, αλλά να τους ταρακουνάει.
Στέλιος Ελληνιάδης
Τελευταία τροποποίηση Τετάρτη, 07 Αύγουστος 2013 14:40
Δημοσιευμένο σε
Περίπτερο Ιδεών